از سفر و عادت های پیش پا افتاده و رژیم

خوابم میاد. یه قهوه برای خودم درست کردم که بخورم. شاید یه کم سرحال بیام. آخر هفته با دوستامون رفتیم سفر. خوش گذشت. چهارشنبه ظهر راه افتادیم و جمعه ظهرم برگشتیم. تایمش بسیار عالی بود. سفر، تایمش یه روز از این بیشتر بشه من کلافه و عصبی می شم. انرژیم تموم می شه از با هم بودنا. دوست دارم یه جای خلوت باشم و هیچکس حرفی نزنه. چیزی که تو سفر معمولا فرصتش کم گیر میاد. اینه که به نظرم همه چی خیلی خوب بود. همسفرامونم خوب بودن. باهاشون قبلا سفر اومده بودیم. البته یکی از خانومای جمع از ایناست که با وجود داشتن شوهرو بچه "آنتی من" هست. البته نه اونقدرا جنرال... بلکه عادت داره شوهرشو تو جمع می کوبونه و مدام ضایعش می کنه. البته زوج خوب و دوست داشتنی ای هستن اما ظاهرا آقاهه تو زندگیش زیاد اشتباهات مالی کرده. شاید به این خاطره که خانومه جلوش همه ش اه اه و پیف پیف می کنه. من اصلا این رفتارو نمی پسندم و اذیت می شم. حس می کنم مرده چقدر ممکنه تو جمع احساس بدی بکنه و چقدر خجالت زده بشه. و زنشم حس کنه که اوه چقدر با کلاسه که از مردها بیزاره.

برعکس من از این مدلام که به مرده می چسبم. مثلا شب همه خانوم ها نشستن به سریال دیدن... مردا می خواستن برن پیاده روی. منم باهاشون رفتم. یا مثلا مردا رفتن پا ذغال و کباب بازی... منم کنارشون بودم. البته نه به این خاطر که از جمع زن ها خوشم نیاد. من نگاهم این طوری نیست. جایی احساس شادی می کنم که پاریس هست. فکر می کنم این باهم بودنه ست که باعث می شه خوش بگذره. وگرنه خب پا می شدم تنهایی با دوست های دخترم می رفتم سفر! البته گاهی فکر می کنم مردا هم به یه فضایی نیاز دارن. که چه می دونم حرفای مردونه بزنن با رفقاشون. نمی دونم... چیزیه که باید درموردش صحبت کنم.

بعد یه چیزه دیگه که خیلی مسخره ست اینه که ما اوایل که با هم مهمونی اینا می رفتیم... نمی دونم چی شد که مثلا یه ظرف برای برداشتن خوراکی بر می داشتیم و همیشه با هم شر می کردیم. مثلا یه پیش دستی برمی داشتیم توش چن تا خیارشور... چن تا زیتون یا سوسیس و کالباسی چیزی می ذاشتیم. خیلی وقتا حتی موقع غذا خوردن تو مهمونی هم همین طوریم. تو یه ظرف. می دونم حال به هم زنه! :)) بعد این قضیه تبدیل به یه عادت شده برای ما! ما هنوزم بعد 5.5 سال این طوری هستیم. بعد این دفعه بچه ها متوجه این قضیه شده بودن و مسخره مون می کردن. می گفتن مثل تازه عروس داماداییم :))

نمی دونم این قضیه ازدواجه ست که باعث می شه آدما این جزئیات کوچیکو فراموش کنن؟!

و اینکه من به چاق ترین وضعیت تاریخی خودم رسیدم! چیزی که همه بهم می گن و چقدرم ناراحتم می کنه. نمی دونم چون قدم بلنده این همه به چشم میام یا چی! وگرنه فقط من چاق نشدم که فقط به من می گن! ولی دیگه از امروز تصمیم واقعی گرفتم که لاغر شم! می خوام با یه رژیم شروع کنم در ابتدا. و وقتی کمی بدنم پاکسازی شد... برم سراغ ورزش. با رژیم کانادایی شروع می کنم. فردا. و سعی می کنم هر روز هم اینجا بنویسم تا این 15 روز سخت رو پشت سر بگذارم.