دوباره ورزشمو شروع کردم. البته فقط یه روز شده که ورزش کردم ولی احساس خوبی دارم. خیلی خوب. آخه دوست ندارم که همه هی می گن عه! چقدر چاق شدی؟! بعد هیچکی نمی گه با این همه مسئولیت خب حق داری وقت نداشته باشی به خودت برسی! هیچکی توجه نمی کنه چه همه برای دختر وقت گذاشتم که الان اینقدر با هم دوست شدیم. ساعت ها با هم صحبت می کنیم و چقدر تو پیشرفت رابطه ش با پاریس موثر بودم. هیچکی توجه نمی کنه خونه تمیزه و منی که بلد نبودم غذا بپزم الان مهمونی می دم برای 20 نفر برنج و خورشت درست می کنم که همه از غذا تعریف می کنن. هیچکی دقت نمی کنه که مامان رفت بلخره خونه ش و من چه همه این وسط درگیر بودم. خریدای خونه و دردسرهای خونه جدید. اونم با اون همه فاصله مکانی. هیچکی توجه نمی کنه که آیلتس لعنتی مونده و من حتی جمعه ها هم نمی تونم حتی تا ساعت 8 بخوابم و اون یه روزو هم باید زود از خواب پا شم و به کلاس برسم. هیچکی نگاه نمی کنه ببینه من چه همه راه رفتم و چه همه انرژی صرف کردم و می کنم. همه می گن عه چه چاق شدی!
این شد که پریشب تصمیم گرفتم از فردا شبش ورزش کنم. و حتی نذاشتم تا شنبه برسه! الان پاهام و شکمم درد می کنن ولی درد خیلی خوبیه. تصمیم گرفتم هفته ای 5 روز ورزش کنم. روزی تقریبن 40 دقیقه. فکر می کنم برای شروع خوبه. می تونم در کنارش زومبا هم کار کنم و تمرینمو به 1 ساعت برسونم. ولی هنوز بدنم آماده نیست و وسطش کم میارم.
ببینم چطور می شه و چقدر پیشرفت دارم.
دیشب پاریس برام دو تا عطر گرفت که می خواستمشون. خودمم هفته ی قبلش عطر مورد علاقم رو گرفتم که عاشقش بودم. البته خیلی پول بالاش دادم ولی احساس خیلی خوبیه که وقتی در کمدت رو باز می کنی، شیشه عطرهای مورد علاقه ت رو ببینی. یه عطر دیگه م هست که دوست دارم تارگت بعدیم باشه. البته خیلی باس برای خریدنش پول جمع کنم. اما تصمیم گرفتم قبل از خریدنش برای خودم، از همون برند، مردونه ش رو برای تولد پاریس بگیرم. که خب مشخصا تا این زمان باقی مونده خیلی باید پول جمع کنم. و اصلن نمی دونم از عهده ش برمیام یا نه چون همه حقوقم می ره بالا وام!
تا آخر این هفته ده روز باقی مونده و اگه بتونم 1 تا 1.5 کیلو لاغر شم خیلی خوب می شه. یه ترسی دارم که فکر می کنم بدنم ممکنه دیگه جواب نده و کندی وزن از دست دادن، باعث بشه خسته و دلزده بشم. اما می خوام تمام تلاشم رو بکنم تا موفق شم دوباره به وزن ایده آلم برگردم :)