غم لعنتی

گاهی وقتا می شه که کم میارم. البته به روی خودم نمیارم. چون نمی خوام از خودم ضعف نشون بدم. یه جوری شدم که به خودم می گم "هی! وقت آه و ناله نداری! هر اتفاقی که می افته یه راه چاره داره و تو باید بگردی اونو پیدا کنی!"  همه ش ذهنم دنبال راه حله. دیگه نمی تونم احساس ناراحتی یا غصه کنم. فوری می رم مرحله بعد. بعد یه طوریه که تو همه ی جزئیات زندگیمم این طوری شدم. حتی تو کارم. یا توی رابطه هام با آدما. یه لحظه استاپ می کنم و مرحله ی بعدی دنبال راه حل می گردم.

می تونستم هزاران سال غصه بخورم از اینکه پدر و مادر دارم ولی این دو نفر فقط یه اسمن. بدون جایگاه والدین بودنشون. بدون اینکه بشه روشون حساب کرد. حتی ذره ای! البته هر بار بهش فکر می کنم دردم میاد. هنوزم. شاید نه به اندازه وقتی 16-17 ساله بودم... از همون موقعی که تصمیم گرفتم قوی باشم... اما هنوزم که هنوزه دردم میاد.

تقصیر من این نیست که نمی خوام و نخواستم ضعیف و محتاج باشم. تقصیر من نیست که نمی خوام محدودیت داشته باشم. هر سدی که جلو روم باشه برمی دارمش. وقتی کسی عاشق تجربه کردنه... محدود کردنش کار عاقلانه ای نیست! چون بیشتر تحریک می شه "انجام بده"!

نیاز داشتم و دارم که خانواده م ازم حمایت کنن. وقتی می خوام وارد یه مرحله جدید تو زندگیم بشم، پشتم باشن. اما این طوری نیست. جاشون خالیه همیشه. همه منتظرن ببینن من چی کار می کنم. چی می گم و برای قدم بعدیم چه تصمیمی دارم. همه فقط منتظرن.  همه منتظرن چون هیچ قدرتی ندارن. این من نبودم که این قدرتو ازشون گرفتم... خودشون بودن که جایگاهشون رو از دست دادن.

اینقدر واقعیت های زندگی cruel هستن که حتی به زبون آوردنشونم قلب آدم رو به درد میاره.

می دونم من با اونا فرق می کنم. من عاشق زندگی کردنم. عاشق تجربه کردن. چیزی نمی تونه جلودارم باشه. اما اونا ازم می خواستن که همیشه مثل خودشون منتظر باشم! منتظر باشم بهم حق زندگی کردن داده بشه! هیچ وقت فرصتی رو درست نمی کنن. بلکه همیشه صبر می کنن که فرصت براشون مهیا بشه! که من می دونم هیچ وقت نمی شه! صبر لعنتی! از صبر کردن متنفرم.

غم و غصه م رو می بندم. شاید فقط یه وقتا از دستم در بره اینجا غصه بخورم. از همه نداشته هام. اما زندگی واقعی جای غصه خوردن نیست. نباید انرژی آدم های دیگه رو هم با غم و غصه هامون ازشون بگیریم. غصه حق جاری شدن نداره. چون یه لعنتی قدرتمنده... دامنش همه جا رو می گیره.