همه تو تلگرام ریختن به هم. توی معدود کانالایی که عضوم دیدم از یه کانالی صحبت می کنن که در مورد نویسنده هاست. پشت منم حرف زدن که من هر کسی رو که خواستم ریموو کردم. درصورتی که اینطوری نیست و من کانالمو کلن بستم. چون برای مدتی می خوام از اون محیط دور باشم. البته من آدمی نیستم که این چیزا برام مهم باشه. کلن چیزی که یاد گرفتم تو همه ی این سالها اینه که از حاشیه به دور باشم. من می نویسم چون برای خالی کردن احساساتم بهش نیاز دارم و جایگاه اینجا فقط همینه برام. دنبال دردسر نمی گردم که وقت بیشتری ازم اینجا بگیره. تا یه ماه دیگه ۳۲ ساله می شم و دیگه تو اون محیط ها دنبال چیزی نیستم.
اما یه چیزی که برام جالب بود این بود که بعضی ها فکر می کردن من راجع به زندگیم دروغ می نویسم! ممکنه من اکثر اوقات چیزای مثبت رو بنویسم. این به این معنی نیست که من مشکلی تو زندگیم ندارم. من فقط یه مقداری مثبت اندیشم و چیزای مثبت تو ذهنم بلد ترن. یاد هم گرفتم بغیر از موارد خاصی غصه ها رو ننویسم چون بسط پیدا می کنن و انرژی خودمو دیگرانو می گیرن.
در هرصورت دوست ندارم چیزی رو برای کسی توضیح بدم و این جز شخصیت منه. آدما آزادن هرجور که دوست دارن فکر کنن؛ دیگه چه می شه کرد :)
تلگرام محیطیه که پرایوسی و احترام به حقوق و شخصیت و ملاحظه توش هیچ معنی نداره ،استفاده درستی ازش نمیشه و همه توش مدام دنبال فضولی و حرف دراوردن و دخالت کردن هستن هیچ حس خوبی برای وقت گذروندن حتی به ادم نمیده
خیلی خسته م از فضولی های بی حد و مرض آدما