girlish things

هیچ وقت نمیذاشتم ریشه ی موهام زیاد در بیاد. زودی می رفتم دوباره رنگ میذاشتم. اما بی پولی های اخیرم و اینکه پاریس اصرار داشت که کمی به موهام استراحت بدم باعث شد سه ماهی رنگ نکنم. مهمونی خداحافظی دوستم بلخره وقتش رسیده بود که رنگ کنم.

کلن همیشه دوست دارم کم و کم تر به بقیه نیازمند باشم. چه می دونم... منظورم آرایشگرها هستن. همیشه احساس می کنم آرایشگرها با قیچی هاشون وایستادن تا اونو تو هر س و ر ا خ ما فرو ببرن و پول به جیب بزنن! این شد که از وقتی یادم میاد خودم یاد گرفتم ابرو بردارم، بند بندازم. ناخن بکارم و دیزاین کنم و یکی دوباری وقتی ترسم از رنگ مو هم ریخت دیگه موهامو دست آرایشگر نمی دم. البته نه اینکه باورشون نداشته باشم. بیشتر به این خاطر که دوست دارم تا اونجایی که می شه خودکفا باشم تا کمتر پول بابت این چیزها بپردازم. 

خلاصه... یه رنگ جدید رو موهام امتحان کردم که خیلی خوب شد. برام عجیبه که دقیقا همونی شد که می خوام. رنگه ترکیب reddish blonde و light brown blond هست که باعث می شه جلوه ش خوب باشه. هنوز اونقدر جسارت ندارم که موهامو بلاند کنم. به خاطر همین دارم با این ته مایه رنگ ها ذهنم رو آماده می کنم. و البته اعتقاد دارم همه نباید یه رنگ مو داشته باشن. من همیشه دوست داشتم موهایی با رنگ متفاوت داشته باشم که احساس می کنم این دقیقا رنگ من هست. 

البته گاهی دلم برای موهای مشکیمم تنگ می شه. ولی فکر می کنم وارد مرحله ای از زندگیم شدم که باید متفاوت باشم. 

به هر حال... الان بسیار از رنگ موهام راضی ام. 

این اواخر ابروهامو هم خراب کرده بودم. یه چند روزی گذاشتم تا پر بشه برم پیش آرایشگر. منتها زمان مهمونی که رسید من هنوز حقوق نگرفته بودم و همچنانم نگرفتم... با پولی که داشتم باید تصمیم می گرفتم که یا برم آرایشگاه واسه ابروهام و یا برم رنگ بخرم موهامو رنگ کنم. که من دومین مورد رو انتخاب کردم. 

بلخره دلمو زدم به دریا و ابروهامو هم برداشتم. ابروهای من ذاتن مدل هشتی دارن. قصد داشتم کلن صافشون کنم. که البته موفق شدم! 

دارم فکر می کنم راستی که زن ها چه دلخوشی های کوچیکی تو زندگیشون دارن...