آره من هنوز و هر روز تلاش می کنم. چون این کاریه که باید انجام بدم. چند ماه آینده برامون بسیار سرنوشت سازه و اینو می دونم که برحه ای از زمان هست که سرنوشتمون رو تعیین می کنه. سرنوشتی که آماده م تا که بسازمش. راستشو بخواین گاهی از خودم می پرسم کی روزی می رسه که راحت و بدون داشتن دغدغه ای بتونم بخوابم مثلن؟! اما بعد به خودم اومدم که آدمی که دغدغه ای ندراه یعنی مرده! و من نمی خوام فعلن بمیرم! پس تلاش می کنم تا وقتی می تونم. حتی اگه لازم باشه دوباره و دوباره از اول شروع کنم.